Πριν από 6 μήνες σχεδόν είχα γράψει για το πόσο δύσκολα περνούσα εκείνο το χρονικό διάστημα από τον Σεπτέμβρη μέχρι τον Νοέμβρη. Ήταν μια φάση θλίψης και απογοήτευσης για αυτά που είχα χάσει, για την νέα μου πραγματικότητα. Στο τελευταίο μου πόστ πίστευα πως ήμουν καλύτερα, πως είχε τελειώσει η περίοδος της κατάθλιψης. Χα! Δεν ήξερα όμως πως θα περνούσα την περίοδο της άρνησης, την περίοδο που ήμουν επιφανειακά καλά και μέσα μου έβραζα και τελικά την φάση του θυμού. Και αυτή η περίοδος ήταν η χειρότερη! Κάτι λένε για τα 5 στάδια του χωρισμού, νομίζω τα πέρασα όλα....αλλά με λάθος σειρά.
Νοέμβριος λοιπόν το τελευταίο ποστ....και σήμερα ήμαστε στο τέλος του Απρίλη....
Τι να πρωτο-σκεφτώ για αυτούς τους μήνες....οι μέρες περνούσαν από δίπλα μου χωρίς να μπορώ να συνειδητοποιήσω την αλήθεια! Την δική μου αλήθεια.....
Σίγουρα έκανα μια καλή αυτοκριτική για λάθη του παρελθόντος, σίγουρα εκτίμησα περισσότερο τον εαυτό μου, σίγουρα είπα πως από δω και πέρα θα φροντίζω τον εαυτό μου περισσότερο, σίγουρα επικεντρώθηκα σε μένα....
Αλλά καλώς η κακώς έπεσα σε άλλα λάθη, αρκετά αυτοκαταστροφικά, και το χειρότερο όλων καταστροφικά και για τους γύρω μου και αυτό είναι κάτι που δύσκολα μου το συγχωρώ!
Ο πόνος και ο θυμός....δυο συναισθήματα που αν δεν τα εκδηλώσεις όπως πρέπει σε οδηγούν στο ψέμα, λες ψέμματα στον ίδιο σου τον εαυτό και μετά απλά τον χάνεις!
Η αλήθεια....η πιο σημαντική λέξη ίσως που υπάρχει!! Μα πιο σημαντικό είναι να παραδέχεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό την αλήθεια, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να είσαι και απέναντι στους τρίτους αληθινή!
6 μήνες που έγιναν απίστευτα πολλά και τρανταχτά γεγονότα, άλλα καλά που τα θυμάμαι με χαμόγελο και άλλα που ήρθαν και με άφησαν απλά με μια πίκρα και με μια ερώτηση 'γιατί το έκανα αυτό σε μένα;'. Όλα μας δίνουν από κάτι...όλα έχουν έναν λόγο που γίνονται, όχι υπερφυσικό, ήμαστε άνθρωποι, κάνουμε λάθη, κάνουμε μαλακίες-συγνώμη για την έκφραση-, περνάμε περιόδους που μας δίνουν μια ευχαρίστηση και μια χαρά επιφανειακή και μετά.... κάνουμε την αυτοκριτική μας! και εκεί είναι το κλειδί...
Στο τέλος όλα γίνονται ξεκάθαρα....αρκεί να αφήσεις το μυαλό σου να δουλέψει, να ξεμπερδέψεις το κουβάρι σου...να σκεφτείς τι πραγματικά θέλεις από την ζωή σου, τι σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένη, τι να σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι ΕΣΥ...και απλά να προσπαθήσεις να το έχεις!
Ότι αγάπησα περισσότερο στην ζωή μου...με πλήγωσε ....αλλά όταν ήθελε να επανορθώσει για αυτό...το πλήγωσα εγώ...και μετά;;; Μετά ήρθε η άνοιξη!!! Και εύχομαι να κρατήσει για πάντα....
Θυμάμαι να λέω μέσα στο χειμώνα πόσο πολύ θέλω να έρθει η άνοιξη....και στη φύση αλλά και στην ψυχή μου....
Επέστρεψα...αυτή τη φορά αληθινά....είμαι εγώ και είμαι καλά και έχω αυτό που πάντα ήθελα...άρα θα κάνω οτιδήποτε να το προστατέψω από τον χειμώνα....
Το επόμενο ποστ θα είναι πιο ανάλαφρο...το υπόσχομαι,χιχιχι....Stay Here....
Thalassitsa....
.jpg)
.jpg)
.JPG)
