Έχω να γράψω 2 μήνες στο blog....
όμως δεν μου έλειψε και αυτό είναι που με στεναχωρεί...μόνο σήμερα μου ήρθε η ανάγκη να σας γράψω και αυτό πιστεύω είναι μια αρχή!
Αυτούς τους 2 μήνες, άλλαξαν πολλά για μένα, για να μην πω τα πάντα και φανώ υπερβολική. Άλλαξα σπίτι, γύρισα στο πατρικό μου, με ότι και αν συνεπάγεται αυτό...όλη μου η καθημερινότητα έγινε άνω κάτω. Σταμάτησα να φροντίζω εγώ κάποιον και βρέθηκα να με φροντίζουν άλλοι σαν μωρό...σαν μωρό πληγωμένο, λαβωμένο που δεν μπορούσε με τίποτα να πάρει τα πάνω του.
Όλες μου συνήθειες εξαφανίστηκαν ξαφνικά, από την μέρα στην άλλη, τόσο απλά, τόσο κυνικά...απλά έφυγαν...γιατί τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Εκεί που ήμουν δίπλα στην δουλειά...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)