Ads 468x60px

Δυο μήνες....

Έχω να γράψω 2 μήνες στο blog....

όμως δεν μου έλειψε και αυτό είναι που με στεναχωρεί...μόνο σήμερα μου ήρθε η ανάγκη να σας γράψω και αυτό πιστεύω είναι μια αρχή!

Αυτούς τους 2 μήνες, άλλαξαν πολλά για μένα, για να μην πω τα πάντα και φανώ υπερβολική. Άλλαξα σπίτι, γύρισα στο πατρικό μου, με ότι και αν συνεπάγεται αυτό...όλη μου η καθημερινότητα έγινε άνω κάτω. Σταμάτησα να φροντίζω εγώ κάποιον και βρέθηκα να με φροντίζουν άλλοι σαν μωρό...σαν μωρό πληγωμένο, λαβωμένο που δεν μπορούσε με τίποτα να πάρει τα πάνω του. 

Όλες μου συνήθειες εξαφανίστηκαν ξαφνικά, από την μέρα στην άλλη, τόσο απλά, τόσο κυνικά...απλά έφυγαν...γιατί τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Εκεί που ήμουν δίπλα στην δουλειά μου τώρα πρέπει να κάνω μια ώρα για να φτάσω, εκεί που λάτρευα να μαγειρεύω τώρα βρέθηκα να πρέπει απλά να τρώω το φαγητό της μαμάς, εκεί που είχα το σπίτι μου και το φρόντιζα, το αγαπούσα, το διακοσμούσα, με ηρεμούσε, με προστάτευε, τώρα πρέπει να θυμηθώ πως είναι όλος μου ο κόσμος να είναι το μικρό μου δωμάτιο, το παιδικό μου δωμάτιο που δεν είναι πια το ίδιο όπως παλιά. 

Αλλά όλα αυτά είναι τα μικρά, τα εύκολα που απλά τα συνηθίζεις...το δύσκολο είναι άλλο ....είναι ο αποχωρισμός από το πρόσωπο που αγαπάς πιο πολύ από την ζωή σου! Και απλά μια μέρα το χάνεις...χωρίς να το θες, χωρίς να το έχεις ζητήσει ποτέ, έτσι απλά...Όταν αγαπάς τόσο πολύ ίσως εθελοτυφλείς...ίσως δεν θέλεις να δεις πως από καιρό έχει τελειώσει...αλλά ΑΓΑΠΑΣ και αυτό είναι αρκετό. Τουλάχιστον για τότε.

Βίωσα την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου, πρώτη μου φορά ένιωσα τόσο άδεια, αλλά το παλεύω καθημερινά...κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα, μια καινούργια αρχή, μια καινούργια εμπειρία. Τώρα μπορώ να πω πως είμαι πια καλά...καλύτερα. Φροντίζω τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον αγαπάω, γιατί πάντα περίμενα από τους άλλους να με αγαπάνε...

Έχω χρόνια πολλά να νιώσω μόνη μου, και η μοναξιά με τρελαίνει, δεν την αντέχω, αλλά ξέρω πως χρειάζεται να μείνω μόνη μου, δεν γίνεται παρά μόνο να συμβιβαστώ...και ίσως στο τέλος μου αρέσει...

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα πάψω να αγαπάω, να νοιάζομαι, να εύχομαι να είσαι καλά... και θέλω να πω πως όλα συνήθως γίνονται για καλό...εεε εύχομαι να μην ήμαστε η εξαίρεση.... ΣΕ ΘΕΛΩ ΕΚΕΙ...έτσι απλά, να είσαι εκεί...ξέρεις που....



Διαβάστε περισσότερα.....»
 

Βραβείο

TrendyBlogAward

Top blogs