THE SOCIAL NETWORK....η ταινία που καθορίζει την δεκαετία

Πρόσφατα είδαμε την ταινία 'the social network' και πραγματικά την θεωρώ αν όχι την καλύτερη, μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Η υπόθεση  της αφορά, όπως πολύ καλά μαντεύετε απ τον τίτλο, το πολυαγαπημένο στους περισσότερους και μισητό σε λιγότερους...FACEBOOK το οποίο σήμερα αριθμεί 500 χιλιάδες χρήστες.

Ο Mark Zuckerberg είναι ενοχλητικός, αντικοινωνικός, και simple μακάκας. Ένας εκνευριστικά πανέξυπνος 19χρονος φοιτητής του Harvard που χρησιμοποιεί (κλέβει;) και τελικά εξαπλώνει την ιδέα δύο συμφοιτητών του για τη δημιουργία μιας low-level σελίδας δικτύωσης των φοιτητών του Harvard. Ο Mark αν και συμφωνεί να τους βοηθήσει, παίρνει την ιδέα και με την οικονομική βοήθεια του μοναδικού του φίλου Eduardo Saverin, την εκτινάσσει στα επίπεδα του theFacebook, όπως είχε αρχικά ονομαστεί.

Εξακόσιοι νέοι χρήστες σε μόλις 24 ώρες, και 22 χιλιάδες μέσα σε λίγες εβδομάδες μόνο μέσα στο πανεπιστήμιο του Harvard.

Το theFacebook μπαίνει στο λεξιλόγιο όλων των φοιτητών και οι δημιουργοί του γίνονται διάσημοι. Όμως το facebook, έστω και σε πολύ διαφορετική μορφή, ήταν ιδέα άλλων και έτσι μαζί με τους φίλους αυξάνονται και οι εχθροί. Αρχίζουν οι μηνύσεις, οι απειλές αλλά το Facebook δεν έχει σταματημό, γρήγορα εξαπλώνεται σε πολλά πανεπιστήμια της χώρας και πριν καλά το καταλάβουν σε όλο το κόσμο. Μέσα σε λίγα χρόνια γίνεται ο νεότερος δισεκατομμυριούχος αλλά ταυτόχρονα βρίσκεται και σε δύο μεγάλες εξωδικαστικές διαμάχες με τους φοιτητές που είχαν την αρχική ιδέα αλλά και με τον πρώην καλύτερό του φίλο.

 Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη από τον David Fincher (σκηνοθέτης αρκετών ταινιών όπως το Zodiac, The Curious Case of Benjamin Button, Seven, Fight club  κ.α.) που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Ben Mezrich και μαζί με τον Aaron Sorkin αποτελούν τους σεναριογράφους της. 

Γρήγοροι διάλογοι που τονίζουν την ευφυΐα, την αντικοινωνικότητά και την 'ειρωνεία' της τεχνολογίας...σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη μουσική του Trent Reznor και τις εξαιρετικές ερμηνείες των Jesse Eisenberg, Andrew Garfield αλλά και του Justin Timberlake, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα εξαιρετικό κατά την γνώμη μου πάντα. 

O Fincher χτίζει την πλοκή του στα «παρασκήνια», ψυχογραφώντας τους ήρωες του και (κατασκευαστές της σελίδας) αφήνοντας εκτός την επιμέρους χρήση του facebook από τους χρήστες και τις αλλαγές που επέφερε αυτό στην καθημερινότητά τους.

Επικεντρώνεται κυρίως στον αινιγματικό χαρακτήρα του Mark Zuckerberg. Η ψυχρότητα, η εγωπάθεια, η εφευρετικότητα μιας ιδιοφυΐας όπου μοναδικό του κίνητρο μοιάζει το απωθημένο του έρωτά του.

Ο/οι - δημιουργοί του Facebook, έκαναν στην πράξη κάτι που προϋπήρχε με άλλες ονομασίες παλιότερα, απλά αυτό το πρότυπο δικτύωσης εμπλουτίστηκε (και συνεχίζεται) με νέες εφαρμογές, κυρίως πολυμέσων. Ο κώδικας καθημερινά αλλάζει, βελτιώνεται. Δε γίνεται να μείνει πίσω, ούτε δευτερόλεπτο. Όπως αλλάζουν και τα ανθρώπινα συναισθήματά μας. Ο άνθρωπος δε μένει στάσιμος πνευματικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, σωματικά. Έτσι και στην ιστορία μας, δίνεται η ευκαιρία στους χαρακτήρες να αποτυπώσουν την δική τους εκδοχή για το μέλλον σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία, τα πιστεύω, τις προτεραιότητες και τη θέληση να πετύχουν τα όνειρά τους. Ο καθένας από την πλευρά του πιστεύει πως έχει δίκιο. Ο καθένας υποστηρίζει το συμφέρον του. Εκείνος όμως που κάνει τομή στο συμφέρον μιας ευρύτερης κοινωνικής ομάδας, με κοινά ενδιαφέροντα ουσιαστικά συντελεί στην πρόοδο.

Γιατί η πρόοδος δεν έρχεται μόνο από τους φίλους. Αναγκαίο κακό οι εχθροί όπως λέει και το logo της ταινίας. Φυσικό συστατικό της προόδου καθώς δε μπορεί να είσαι αρεστός σε όλους. Λογικό. Η ισχύς του αντιπάλου είναι το κίνητρο της υπέρβασης, της αυτοβελτίωσης, της επιτυχίας. Χωρίς αντίπαλο, τα πράγματα χαλαρώνουν, μένουν στάσιμα.


Χωρίς συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις, χωρίς πίστη και φιλία αλλά και χωρίς χρήμα και φθόνο, μια κοινωνία θα ζούσε στην παρακμή. Σήμερα είναι το facebook. Σε 2-3 χρόνια κάτι άλλο. Δεν υπάρχει άλλωστε 'τέλειο' στην πληροφορική. Και κανείς δεν μπορεί να επαναπαύεται στις δόξες του. Την τύχη του napster θα μπορούσε να έχει το facebook. Όπως σήμερα εξελίσσεται π.χ. η "html 5" εξελίσσοντας την για πολλά χρόνια γλώσσα προγραμματισμού του web - ως ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα  απλοποιημένης ανασύνθεσης - έτσι  και τα όρια αναδιαπραγματεύονται και επαναπροσδιορίζονται οι ρόλοι. Το θέμα της τεχνολογίας σήμερα είναι παρελθόν. Χωρίς διακοπή...

Το The Social Network είναι μια ταινία για το Facebook και δε μπορώ να εγγυηθώ ότι αν δεν έχετε καμία σχέση με το θέμα πως θα την ευχαριστηθείτε τόσο πολύ, αλλά σίγουρα έχει τόσα “τυπικά” συστατικά και είναι μια μοντέρνα και ενδιαφέρουσα ιστορία που πραγματικά μπορείς να πιστέψεις ότι είναι αληθινή, όσο εξωπραγματική και αν φαίνεται.Για μένα αξίζει να την δείτε έστω και από περιέργεια.

(πάω τώρα να εισπράξω τα λεφτά από την διαφήμιση που της έκανα...χιουμοράκι...κρύο ;